Bilişim Evreni Routing, bir ağdaki veri paketlerinin yönlendirilmesi işlemidir. Bu işlem, veri paketlerinin kaynak ve hedef arasındaki en uygun yolu izleyerek, ağ üzerindeki bir dizi yönlendirici (router) veya anahtarlayıcı (switch) aracılığıyla gerçekleştirilir. Routing işlemi, ağdaki cihazların arasındaki bağlantıyı kurar ve optimize eder.
Routing, genellikle IP (Internet Protocol) tabanlı ağlarda kullanılır. IP protokolü, veri paketlerini hedefe göndermek için kullanılan bir adresleme sistemine sahiptir. Bu adresleme sistemine göre, her cihazın benzersiz bir IP adresi vardır ve routing işlemi bu adresler kullanılarak gerçekleştirilir.
Routing, ağ trafiğinin en hızlı ve en uygun yoldan iletilmesini sağlayarak ağ performansını artırır. Ayrıca, farklı ağların birbirleriyle iletişim kurabilmesini sağlayarak, internet gibi büyük ağlarda veri iletişimini mümkün kılar.
Routing Protokolleri
Routing protokolleri, bir ağda veri iletişimini sağlamak için kullanılan yönlendirme protokolleridir. Bu protokoller, veri paketlerinin kaynak ve hedef arasındaki en uygun yolu bulmak için ağdaki yönlendiriciler arasında bilgi paylaşımını sağlarlar.
Günümüzde kurumsal ağlarda en yaygın olarak kullanılan routing yöntemleri genellikle ağ boyutuna, karmaşıklığına ve gereksinimlere bağlı olarak değişebilir. İşte bazı yaygın routing yöntemleri:
Static Routing (Statik Yönlendirme)
Bu yöntemde, ağ yöneticileri manuel olarak yönlendirme tablosunu yapılandırır. Belirli bir rotanın hedefine doğrudan gönderileceği ağ geçitleri elle tanımlanır. Küçük ölçekli ağlarda veya belirli rotaların sabit olduğu durumlarda tercih edilebilir.
Dynamic Routing (Dinamik Yönlendirme)
Dinamik yönlendirme protokolleri, ağdaki değişiklikleri otomatik olarak algılar ve yönlendirme tablolarını günceller. Örnek protokoller arasında OSPF (Open Shortest Path First), RIP (Routing Information Protocol), EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol) ve BGP (Border Gateway Protocol) bulunur. Dinamik yönlendirme, büyük ve karmaşık ağ yapılarında kullanılır çünkü ağ topolojisindeki değişikliklere daha iyi adapte olabilir.
Default Routing (Varsayılan Yönlendirme)
Varsayılan yönlendirme, belirli bir hedefe giden bilinmeyen tüm trafikleri belirli bir yönlendirme cihazına yönlendirir. Bu, ağdaki çok sayıda rotanın bulunduğu durumlarda kullanışlı olabilir ve genellikle internete bağlantı sağlayan bir ağ geçidi üzerinde kullanılır.
Policy-Based Routing (Politika Tabanlı Yönlendirme)
Bu yöntem, belirli trafik tiplerini veya kaynakları belirli bir rotaya yönlendirmek için kullanılır. Özel politikalar ve kurallar, trafik yönlendirmesini etkiler. Örneğin, belli bir uygulamanın veya protokolün belirli bir bağlantı noktasına yönlendirilmesi gibi durumlarda kullanılabilir.
Multipath Routing (Çok Yollu Yönlendirme): Birden fazla yolu kullanarak trafik yönlendirme yöntemidir. Bu, ağdaki yükü dengelemek, yedeklilik sağlamak veya daha hızlı iletim için kullanılabilir. Örneğin, Equal-Cost Multipath (ECMP), birden fazla eşit maliyetli yol arasında trafik dağıtımı yapar.
Aşağıda en yaygın kullanılan dinamik routing protokollerini şu şekilde sıralayabiliriz ( Başlıklara tıklayarak protokolleri detaylı inceleyebilirsiniz);
- RIP (Routing Information Protocol): Bu protokol, küçük ölçekli ağlarda yaygın olarak kullanılan bir iç yönlendirme protokolüdür. Bu protokol, yönlendirici arasındaki mesafeleri sayarak en uygun yol belirler.
- OSPF (Open Shortest Path First): Bu protokol, daha büyük ağlarda kullanılan bir iç yönlendirme protokolüdür. Bu protokol, yönlendirici arasındaki mesafeleri saymak yerine, ağ topolojisini kullanarak en uygun yolu belirler.
- EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol): Bu protokol, Cisco ağ ekipmanları üzerinde kullanılan bir iç yönlendirme protokolüdür. Bu protokol, hızlı ve etkili yönlendirme sağlar.
- IS-IS (Intermediate System to Intermediate System): Bu protokol, büyük ölçekli ağlarda kullanılan bir iç yönlendirme protokolüdür. Bu protokol, OSPF ile benzer özelliklere sahip olmakla birlikte, daha az kullanılan bir protokoldür.
- BGP (Border Gateway Protocol): Bu protokol, internet gibi büyük ölçekli ağlarda kullanılan bir dış yönlendirme protokolüdür. Bu protokol, farklı ağların birbirleriyle iletişimini sağlamak için kullanılır.
Bu protokoller, farklı ölçeklerdeki ağlar için farklı yönlendirme ihtiyaçlarını karşılamak üzere tasarlanmıştır. Birbirleri arasındaki fark kaynak ve hedef arasındaki en uygun yolu bulmak için oluşturulan algoritmaların kendisidir. Ağ yöneticileri, ağlarının özelliklerine ve ihtiyaçlarına göre en uygun routing protokolünü seçerler.
